کسی که اقماری کار میکنه، شرایط خاصی رو تجربه میکنه که اطرافیان و بخصوص خانوادهشون باید درکش کنن. مثلا احساس تعلق به خانواده براشون کمرنگ میشه، برای همین لازم نیست تو دورهی رِست (استراحت) باهاش مثل یه مسافری که از خارج اومده برخورد کنید و همه مهمونیها و مراسم رو بذارین تو زمانی که اومده خونه. حتی اگه بچهتون مشکل درسی داره تو همون بازه مطرح کنید، برای احساس تعلق داشتن باید در جریان روزمرگی زندگی قرار بگیره. زمانی که سر کار هستن هم اگه اتفاق بدی افتاد، حتی در حد سرماخوردگی کوچیک بچه یا خط افتادن ماشین، بهش خبر بدین. درسته از اونجا نمیتونه کاری بکنه ولی نگفتنش باعث میشه همیشه حس کنه یه خبر بدی هست که ازش پنهون میکنید. در ضمن روز اول رِست هم مهمون دعوت نکنید، چون برای سازگار شدن با شرایط جدید و به خصوص تغییر جای خواب حداقل یه روز زمان لازمه. بقیه هم اگه همسر یا بچه کسی که اقماری کار میکنه رو دیدن ازش نپرسن دلت تنگ نمیشه؟ سختت نیست؟ این سوالا نه تنها باعث دلگرمیشون نمیشه بلکه بیشتر آزارشون میده. تو جمعهای خانوادگی هم هی اصرار نکنن برگرد پیش همسر و بچهات! قطعا اونم دوست داره همیشه پیش خانوادهاش باشه ولی بخاطر شرایط کاری مجبوره.