یه نفری که داروی اعصاب میخوره دقیقاً مثل کسیه که برای قلب یا معدهاش دارو مصرف میکنه، برای همین:
در مورد علت دارو خوردن کسی کنجکاوی نکنیم و هیچوقت بهش نگیم قرص چیه! فقط ورزش! استرس نداشته باشی حله، اصلا جاش فلان جوشونده رو بهت میدم معجزه میکنه! دارو رو پزشکی داده که متخصصه و قطع و وصل کردنش خطرناکه.
داروهای مرتبط با روان عوارض دارن، مثل چاقی یا خوابآلودگی، اگه یه نفر رو دیدیم نگیم وای چقدر صورتت پف داره! خودش بهتر از ما اینا رو میدونه.
طول درمان بیماریهای مرتبط با روان حداقل 6 ماهه، هر دفعه یکی که تحت درمانه رو دیدم نگیم هنوز قرص میخوری!
یه بخش مهم از درمان بیماریهای مرتبط با روان اعتماد به درمانگره، صرفاً بخاطر اینکه یه نفر پیش یه درمانگر نتیجه نگرفته، نگیم فلانی خوب نیست.
بعضی از داروها با یه سری محرکها تداخل دارن، با اصرار اینکه یه شب هزار شب نمیشه، روند درمان رو مختل نکنیم.
طبق گفته وزارت بهداشت، یک چهارم جمعیت ایران اختلال روانی دارن. یعنی میانگین از 4 نفری که میبینیم یه نفر باید درمان شه و خیلیهاشون بخاطر برخورد غلط اطرافیان، نمیرن دکتر، هیچوقت برای مسخره کردن کسی، نگیم قرصهاش رو نخورده تا زندگی همه بهتر شه.